Triple Crown

Triple Crown (irl. An Choróin Triarach, wal. Y Goron Driphlyg) – trofeum sportowe w rugby union przyznawane zwycięzcy wszystkich meczów pomiędzy zespołami z Wysp Brytyjskich (Anglia, Irlandia, Szkocja, Walia) w trakcie trwania Pucharu Sześciu Narodów. Uczestniczące w turnieju zespoły Francji i Włoch nie biorą udziału w walce o Triple Crown.

W przeciwieństwie do zdobywcy Wielkiego Szlema, zwycięzca Triple Crown niekoniecznie jest zwycięzcą całego turnieju. Tak zdarzyło się m.in. w 2004 roku, gdy trofeum zdobyła Irlandia, jednak to Francja zwyciężyła w Pucharze (ponadto zdobywając Wielki Szlem). Podobny przypadek zdarzył się w 2007 roku, kiedy Irlandia wygrała wszystkie mecze z zespołami z Wysp Brytyjskich, natomiast w całym turnieju ponownie triumfowała Francja.

Dwa zespoły zdobywały Triple Crown przez cztery lata z rzędu: Walia w latach 1976-1979 i Anglia w latach 1995-1998. Żaden z pozostałych zespołów nie zwyciężał więcej niż dwa razy z rzędu.

Przez długi okres za zdobycie Triple Crown nie przyznawano żadnego trofeum, nazywano ją nawet niewidzialnym pucharem (the invisible cup)^[1]. Dopiero w 2006 roku główny sponsor Pucharu Sześciu Narodów, Royal Bank of Scotland, ufundował srebrną paterę. Mierzy ona 42 cm szerokości i 5 cm głębokości; waży 3 kg. Została wykonana przez Hamilton and Inches z Edynburga, tworzono ją ponad 4 miesiące^[2].